Znane polskie przysłowie w ostatnich latach nabrało nowego sensu. Przyczyną tego jest fakt, że zarówno dokumenty prawne o ochronie przyrody, jak i zapisy z programów nauczania młodzieży szkolnej szczególną wagę zwracają na wiedzę o środowisku. Z racji tego, że w naszym kraju aktualnie 29,5% powierzchni stanowią lasy, w edukacji pełnią one kluczową rolę.
Przeciętny człowiek wybierając się do lasu zwraca głównie uwagę na tzw. pożytki, czyli chrust, grzyby i jagody. Jednocześnie wdychając leśne powietrze działa profilaktycznie zwiększając odporność organizmu  na choroby. Udowodniono bowiem, że w leśnym powietrzu jest 70 razy mniej bakterii i innych mikroorganizmów chorobotwórczych, niż w powietrzu miejskim. Jednakże nie każdy zdaje sobie sprawę, że lasy mają wpływ na mikroklimat, globalne zmiany klimatu na Ziemi. Są one „zielonymi płucami Ziemi”, gdyż są głównym producentem tlenu na naszej planecie oraz głównego surowca o szerokim wykorzystaniu w gospodarce – drewna.
Warto wiedzieć, że edukacja przyrodniczo-leśna w Polsce to nie moda ostatnich lat, a tradycja blisko 200-letnia. Według prof. dr hab. Andrzeja Grzywacza w edukacji leśnej polskiego społeczeństwa można wyróżnić 6 etapów, tzn.:
•    1820-1923 – kiedy wiedza o lesie znana była tylko nielicznym osobom, które się nim interesowały,
•    1924-1939 – zyskała charakter wiedzy przekazywanej podczas uroczystości państwowych oraz świąt narodowych,
•    1946-1985 – miała charakter społecznych akcji zalesień i zadrzewień kraju i była łączona z tzw. czynami społecznymi,
•    1985-1993 – stała się ważnym działem w edukacji ekologicznej, zwłaszcza młodego pokolenia – w kształtowaniu właściwych postaw wobec przyrody,
•    1994-2008 – po Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro w 1992 r. i dokumentach międzynarodowych podpisanych również przez Polskę zawarte zostały zasady popularyzacji wiedzy środowiskowej w lokalnych społecznościach (Agenda 21),
•    od 2009 r. – stała się systemem przekazywania wiedzy poprzez różnorodne formy dostosowane do grup wiekowych społeczeństwa; w działalność tę zostały włączone również jednostki podległe Lasom Państwowym lub z nimi związane.

Edukacja leśna społeczeństwa dzieli się na szkolną – realizowaną w szkołach zgodnie z programami nauczania, zintegrowaną – realizowaną wspólnie przez szkoły i leśników z nadleśnictw i pozaszkolną – w której uczestniczą jednostki Lasów Państwowych i inne organizacje społeczne.

“Kalendarz Rolnika” 2011