W obecnych czasach humanizm i wnikliwe spojrzenie na rzeczywistość wraz z odrobiną refleksji, stają się swego rodzaju komfortem. Tak naprawdę danym tylko nielicznym, którzy obok własnych spraw widzą piękno otaczającej przyrody, które warto zatrzymać w postaci dzieł sztuki: malarstwa, rzeźby czy fotografii. To wyraz prawdziwego patriotyzmu na miarę XXI wieku, a jeśli w ten nurt wrażliwości i umiejętności patrzenia dotyczy to młodego pokolenia Polaków, jest to szczególnie cenne.
Miejscem, gdzie właśnie tak dzieje się od szeregu lat jest Garbatka, o której wspominał już w swych Kronikach Jan Długosz. Należała ona do rodziny Kochanowskich. Jak podają źródła historyczne w 1787 r. liczyła ona 359 mieszkańców, a w 1905 r. już 831. W 1929 r. powołano tu Stowarzyszenie Przyjaciół Garbatki, a w 1935 r. przewieziono z niej ziemię na Kopiec J. Piłsudskiego w Krakowie. W październiku 1948 r. w Garbatce powstała Średnia Szkoła Zawodowa o profilu drzewnym.

Garbatka-Letnisko położona jest na skraju Puszczy Kozienickiej, będącej jednym z najatrakcyjniejszych turystycznie obszarów regionu radomskiego. Specyficzny mikroklimat, związany w znacznej mierze z piaszczystymi wydmami porośniętymi lasem sosnowym, sprawił, że tradycje wypoczynkowo-uzdrowiskowe Garbatki sięgają końca XIX wieku. Właściwości lecznicze i profilaktyczne tej miejscowości znalazły swój w maksymie często powtarzanej: „Chcesz mieć bracie zdrowe dziatki, więc przyjeżdżaj do Garbatki”…

“Trybuna Leśnika” nr 5/2010 r.