Wielkoobszarowa inwentaryzacja a stan zasobów leśnych w Polsce

WISL

Prowadzenie Wielkoobszarowej Inwentaryzacji Stanu Lasu (WISL) jest jednym z warunków uczestnictwa naszego kraju w procesach międzynarodowych dotyczących bieżącej problematyki lasów i leśnictwa, zgodnie z zasadami trwałego i zrównoważonego rozwoju.

W celu zagwarantowania odpowiednich metod dla gospodarki leśnej konieczna jest bieżąca rejestracja stanu lasów i ich zasobów, oparta na wskaźnikach zatwierdzonych przez IV Konferencję Ministrów w Wiedniu w 2003 r. Działania IBL na rzecz Wielkoobszarowych Inwentaryzacji Stanu Lasów uzyskały merytoryczne i finansowe wsparcie Departamentu Leśnictwa Ministerstwa Środowiska i Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych. Metodyka tej inwentaryzacji została opracowana przez pracowników naukowych Instytutu Badawczego Leśnictwa w oparciu o wyniki badań krajowych i światowych.

Początkiem całego przedsięwzięcia było zlecenie IBL przez DGLP w 1999 r. w ramach rocznego projektu badawczego opracowania metodyki  wykonywania wielkopowierzchniowej inwentaryzacji stanu lasu. W 2002 r. pracownicy Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej przeprowadzili pierwsze prace pilotażowe w woj. wielkopolskim. W 2005 r. została zatwierdzona przez ministra środowiska instrukcja wykonywania Wielkoobszarowej Inwentaryzacji Stanu Lasu. W latach 2005–2010  przeprowadzono pomiary pierwszego cyklu WISL. Po jego zakończeniu wskazano na potrzebę modyfikacji Instrukcji do wykonywania II cyklu pomiarów, w tym bardzo ważnej kontroli jakości pomiarów.

Więcej: “Trybuna Leśnika” nr 3/2013 Naturalne zasięgi rodzimych gatunków drzew