W ramach ekologizacji i zrównoważonego rozwoju gospodarki leśnej naszego kraju, aktualnie wyjątkowo istotne są różne formy przebudowy jednolitych drzewostanów. Wykorzystanie w tym procesie naturalnych odnowień gatunków drzew liściastych, wzbogacających siedlisko ma istotne znaczenie zarówno ze względów przyrodniczych, jak i ekonomicznych.

Forum wymiany poglądów dotyczących tej tematyki stało się kolejne, cykliczne seminarium naukowe nt. “Wzrost, rozwój i gospodarcze wykorzystanie dębu szypułkowego w drzewostanach sosnowych”, które odbyło się 4 lutego br. w Instytucie Badawczym Leśnictwa w Sękocinie Starym. Referat wprowadzający przedstawił dr inż. Rafał Paluch, kierownik Europejskiego Centrum Lasów Naturalnych w Białowieży.

Dane urządzeniowe wskazują, że ogólna powierzchnia drzewostanów sosnowych z różnymi typami dolnych warstw dębu na obszarze w/w krain przyrodniczo-leśnych wynosi kilkanaście tysięcy hektarów. Istotnym jest fakt, że rozpiętość wieku podokapowego odnowienia dębu sięga nawet 50 lat. Należy podkreślić tu szczególne znaczenie zoochorii w rozsiewaniu żołędzi, w którym największe znaczenie mają sójki. Młode dęby pochodziły głównie z odnowienia naturalnego albo mieszanego (sztucznego z domieszką naturalnego). Według danych GUS w latach 60-ych ub. stulecia ogólna powierzchnia wprowadzonych podszytów w Lasach Państwowych była największa i wyniosła ok. 60 tys. ha. W latach 70. podszyty wprowadzono na powierzchni ok. 45 tys. ha, a w latach 1995-2005 odnotowano znaczny spadek do ok. 20 tys. ha. Wprowadzane przez leśników do drzewostanów sosnowych dęby, jako podszyty i podsadzenia produkcyjne, często przekształciły się samoczynnie w warstwę podrostu i drugiego piętra…

“Trybuna Leśnika” nr 3/2010 r.