“Niezbędne jest zastosowanie ochrony czynnej przez podjęcie kompleksowych działań obejmujących inwentaryzację istniejących zasobów, wybór populacji do rozszerzonej reprodukcji, poprawę warunków bytowania naturalnych populacji cisa oraz odtworzenia jego zasobów w ekosystemach leśnych, w granicach naturalnego zasięgu“. (“Program ochrony i restytucji cisa pospolitego na terenie Polski“, DGLP, 2006 r.).

Cis jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym w Europie, rośnie głównie na glebach luźnych, w świetlistych i cienistych lasach. Jest on gatunkiem najbardziej cienioznośnym wśród gatunków iglastych i odpornym na zanieczyszczenia środowiska. Drzewo to w Polsce zostało najwcześniej objęte ochroną gatunkową, bo już w 1423 r. Z obawy o całkowite wyginięcie cisa, na mocy Statutu Warckiego, król Władysław Jagiełło chciał ograniczyć eksport jego drewna będącego surowcem do wyrobu dobrej jakości łuków.

Przez terytorium naszego kraju, na styku klimatu oceanicznego i kontynentalnego, przebiega wschodnia granica rozmieszczenia cisa. Najlepsze warunki gatunek ten znajduje w zachodniej Polsce i na Pomorzu oraz w cieplejszych okolicach środkowej części kraju…

„Trybuna Leśnika” nr 1/2011